11. Onze jongste trofee : Beker “ Roosendaal – 700”
1968. Een jaar lang heeft stad Roosendaal feest gevierd om haar 700 – jarig bestaan. Essen nam volop deel aan de vreugde van de Nederlandse buren.
De straten van Roosendaal stonden in rep en roer, toen het oude St – Sebastiaansgilde van Essen, gezeten in een lange stoet van oude koetsen uit het Essens karrenmuseum, fleurig gekleed in de oude dracht van blauwe kiel en bruine sjaal ginds hun intrede deden. Zij dansten er de oude Kempense dansen en boden hun symbolische geschenken aan, een meuken koren, graan te Essen gewonnen.
En “Edel Tijdverdrijf” kampte er tegen ruim vijftig zestallen om het bezit van de prachtige beker “Roosendaal – 700” . Ons zestal won : Staf Van Dorst, Armand Van Dorst, Karel Wijters, Jan Backx, Jan Anthonissen en Frans Van Loon. Alle namen die klinken als klokken hier aan de grens. Uiteindelijk versloegen ze de sterke formatie ui Brakel, waaronder de Nederlandse kampioen 1967, met niet minder dan 19 punten. Ze bereikten hier het indrukwekkende gemiddelde van slechts vijf punten onder de negen.Beker “Roosendaal” kreeg een ereplaats in onze overvolle sieradenkast. In de Benelux – idee en in de verstandhouding aan beide zijden van de landsgrens is “Edel Tijdverdrijf” een begrip geworden.
Vrienden , uw voorzitter eindigt hier zijn historisch relaas. Zijn hart is boordevol ontroering, zijn hoofd vol goede wil en werklust. Ik wil nog – pro mea – op een feit wijzen, slechts vijf voorzitters waren er nodig om een periode van honderd jaar te overbruggen. Het is een bewijs, hoe heerlijk het is te mogen werken voor die straatoude en oerdegelijke schuttersvereniging.
En voor de toekomst : de traditie voor al wat volks en van eigen aard is zal niet weggevaagd worden, zolang wij niet willen en niet versagen. Staande – in gedachten – voor de aloude Sus Backx, voor Mieke Van Doren, en voor alle legendarische voorgangers in de schutterij verklaar ik :
KERK EN STAAT MOGEN KRAKEN,
AAN EDEL TIJDVERDRIJF NIET RAKEN
Foto,
Beker Roosendaal – 700
1968
1968. Een jaar lang heeft stad Roosendaal feest gevierd om haar 700 – jarig bestaan. Essen nam volop deel aan de vreugde van de Nederlandse buren.
De straten van Roosendaal stonden in rep en roer, toen het oude St – Sebastiaansgilde van Essen, gezeten in een lange stoet van oude koetsen uit het Essens karrenmuseum, fleurig gekleed in de oude dracht van blauwe kiel en bruine sjaal ginds hun intrede deden. Zij dansten er de oude Kempense dansen en boden hun symbolische geschenken aan, een meuken koren, graan te Essen gewonnen.
En “Edel Tijdverdrijf” kampte er tegen ruim vijftig zestallen om het bezit van de prachtige beker “Roosendaal –
Vrienden , uw voorzitter eindigt hier zijn historisch relaas. Zijn hart is boordevol ontroering, zijn hoofd vol goede wil en werklust. Ik wil nog – pro mea – op een feit wijzen, slechts vijf voorzitters waren er nodig om een periode van honderd jaar te overbruggen. Het is een bewijs, hoe heerlijk het is te mogen werken voor die straatoude en oerdegelijke schuttersvereniging.
En voor de toekomst : de traditie voor al wat volks en van eigen aard is zal niet weggevaagd worden, zolang wij niet willen en niet versagen. Staande – in gedachten – voor de aloude Sus Backx, voor Mieke Van Doren, en voor alle legendarische voorgangers in de schutterij verklaar ik :
KERK EN STAAT MOGEN KRAKEN,
AAN EDEL TIJDVERDRIJF NIET RAKEN
Foto,
Beker Roosendaal – 700
1968